Dit is een van mijn oudste digitale vakantiefoto’s, gemaakt in 2003 met een Canon D30 spiegelreflex. De foto is gemaakt met een eenvoudige 28-80mm lens die ik nog had van mijn analoge tijd (Canon EOS 50E). Ik was op dat moment al wel fanatiek aan het fotograferen, maar was in feite nog een beginner. De grote groei kwam pas in het digitale tijdperk, oftewel zo rond deze foto, omdat je daar veel meer en sneller van leert – je ziet immers meteen of de foto goed of fout is.
Het betreft drie van de beruchte ‘slavenhuisjes’ in het zuiden van het Caraïbische eiland Bonaire. ‘Slavenhuisjes’ klinkt haast romantisch en ze zien er ook wel schattig uit, maar niets is minder waar. De huisjes zijn bijzonder klein; je kunt er meestal amper rechtop staan en er moesten wel zes mensen tegelijkertijd slapen. Overdag moest je als slaaf vanaf dit punt kilometers lopen – in de hitte – om bij je werkplek te komen (zoals de zoutvlakte). Een historische plek dus, die in feite een zwarte bladzijde beschrijft van onze geschiedenis.
