Apple blinkt niet uit met een consistente filosofie over wat haar gebruikers willen. Op het ene moment is het ‘courage’ om de koptelefoonaansluiting op de iPhone 7 weg te laten, maar op alle andere nieuwe producten gewoon nog te behouden. En op het andere moment sloopt Tim Cook alle aansluitingen weg op de Macbooks om deze te vervangen door usb-c. Die aansluiting is weliswaar veelbelovend, maar het gaat nog jaren duren voordat alles een usb-c aansluiting heeft. Zelfs Apple’s gloednieuwe iPhones en iPads hebben geen usb-c en zijn daardoor met geen mogelijkheid aan te sluiten op de Macbook Pro van 2016 en 2017. Dat is niet alleen onlogisch en inconsistent, het is gewoon een klantonvriendelijke strategie.
Kopers van de nieuwe generatie Macbook Pro kunnen daardoor niet anders dan allerlei adapters, opzetstukjes en hubs kopen – en continu met zich mee te slepen. Voor een ultra lichtgewicht als de 12″ Macbook valt daar iets voor te zeggen. Die koop je vanwege zijn lage gewicht en geringe omvang, zodat je hem makkelijk kunt meenemen. Anders is er nog de goedkopere Macbook Air, die ook vrij compact is en relatief betaalbaar bovendien. Maar Apple’s fetish voor superdunne producten heeft nu ook de Macbook Pro bereikt – een apparaat bedoeld voor professionals, die daar alles mee willen kunnen doen.
De nieuwe generatie weegt amper 1,4kg – dat is zeker een prestatie, maar niet zonder gevolgen. Je mist alle aansluitingen die vandaag de dag gebruikt worden: usb, hdmi en een sd-kaartslot. En ik zelf mis de oude Thunderbolt-poorten ook, want daarin heb ik flink geïnvesteerd toen Apple claimde dat dit de toekomst was. Dan heb ik het nog niet eens over de magnetische magsafe-kabel waarmee Apple Windows-gebruikers, die struikelden over kabels, zo goed kon pesten. Als je mobiel wilt, koop je een ultrabook als de Macbook. Wil je er serieus op werken, op kantoor én onderweg, dan koop je de Pro-versie. Tot nu dus.
Andere verschillen
Los van het feit dat alle normale aansluitpoorten zijn verdwenen, moest ook het toetsenbord het ontgelden. De toetsen zitten dichter op elkaar en zijn een stuk platter. Het viel mij in de praktijk nog mee, maar het oude toetsenbord typt gewoon prettiger. Het nieuwe is bovendien een stuk lawaaieriger. Er is ook minder ruimte voor accu’s, dus is de capaciteit afgenomen (al claimt Apple dat dit met slimme software in de praktijk wel meevalt). Het touchpad is zo groot geworden dat het onmogelijk is om je polsen er niet op te laten rusten tijdens het typen. Het enige dat overblijft zijn een nieuwe processor en een fantastisch helder scherm. Maar weegt dat op tegen de nadelen?
Al sinds de introductie van de nieuwe Macbook Pro 2016, wist ik dat ik deze niet ging kopen. Ik had nog ijdele hoop dat Apple haar fouten zou inzien en het 2017-model wat extra poorten zou geven. Al was het maar één usb-poort, dat simpelweg onmisbaar is in de dagelijkse praktijk. Ook de nieuw geïntroduceerde touch bar vond ik niet overtuigend. Leuk, dat wel, maar alles valt of staat met de ondersteuning van derde partijen voor hun software en dat houdt niet over. Er zijn wel tooltjes waarmee je zelf functionaliteit kunt toevoegen, maar dan moet je er wel serieus moeite voor doen.
Maar belangrijker was dat ik op mijn reguliere werksysteem, een iMac, geen touch bar heb. Ik zou de functionaliteit dus nooit volledig op kunnen nemen in mijn workflow. Het enige dat ik wel erg kon waarderen was de vingerafdrukscanner – touch id – die zat alleen op de versie met de touch bar en die begint bij 2000 euro. Met de nieuwe Macbook Pro biedt Apple haar klanten geen keuze; je kunt kiezen uit dun, dunner, dunst met minimale opties. Vooral in het veeleisende Pro-segment is dat ongehoord (laten we het maar niet hebben over de Mac Pro die sinds 2013 al geen update meer heeft gehad).
Mijn Macbook Air uit 2014, die ik zakelijk onderweg gebruik, trok het niet echt meer. Hij deed het op zich nog prima, maar het werkgeheugen van 4GB zat snel vol door mijn multitaskende werkzaamheden. Het geheugen uitbreiden was geen optie, want dit zit vastgesoldeerd. Met handige hulpmiddelen (zoals Dr. Cleaner) en het gebruik van Safari in plaats van Chrome ging het nog net, maar het hield niet over. Bovendien geef ik regelmatig presentaties en dan is hdmi toch wel erg fijn om standaard te hebben. Daarvoor gebruik ik – jawel! – een adapter, maar het gevaar daarvan is altijd dat je hem vergeet mee te nemen of kwijt raakt en dan dus niets kunt.
Terug naar Windows?
Een nieuwe laptop werd dus noodzakelijk en daarbij heb ik alle opties overwogen, inclusief een terugkeer naar Windows. Gezien mijn workflow was dat laatste niet echt wenselijk. Het kan, maar je loopt toch regelmatig tegen kleine problemen aan omdat de onderlinge compatibiliteit niet 100% is (dat had ik vanuit de praktijk ondervonden in de tijd dat ik hoofdzakelijk Windows gebruikte, met een Macbook Pro voor onderweg). Maar het Apple ecosysteem was nu met de nieuwe Macbook Pro wel een stuk onaantrekkelijker geworden. Ook al omdat de allergoedkoopste Macbook Pro nog altijd 1500 euro kost (straatprijs € 1350) en je al snel bij de versie met touch bar terecht komt (straatprijs € 1850). Bij dat laatste moet je dan ook nog de talloze dongles bij optellen, want die zijn simpelweg noodzakelijk (het is eigenlijk bizar dat Apple deze niet standaard meelevert aangezien je niet eens een iPad of iPhone kunt aansluiten). En als je 2000 euro gaat uitgeven, kun je je ook afvragen of bijvoorbeeld 8 GB werkgeheugen dan wel genoeg is (om niet over een paar jaar weer tegen hetzelfde probleem aan te lopen, terwijl je wel de hoofdprijs hebt betaald).
2015-versie
Los van de terugkeer van Windows, was er nog een andere optie: een oude Macbook Pro kopen, uit 2015. Dit model weegt met 1,7kg iets meer dan de nieuwe versie, maar is wel voorzien van alle mogelijke aansluitingen (2x usb 3.0, 2x thunderbolt, 1x hdmi, 1x magsafe en een sd-kaartslot). Nieuw zijn deze modellen echter vrijwel niet meer te vinden en als dat al wel het geval is, betaal je er minstens evenveel voor als de nieuwe Macbook Pro van 2017. Tweedehands zijn ze ook schaars en zijn de prijzen ook niet mals. Zo werkt vraag en aanbod – blijkbaar ben ik niet de enige die op zoek is naar het oude model. Toch lukte het me uiteindelijk; ik vond bij een winkel een tweedehands exemplaar met BTW (dat laatste is zakelijk erg handig).
Het kan zijn dat ik vroeg of laat toch niet ontkom aan een Mac met alleen maar usb-c aansluitingen. Maar als dat zover is, denk ik dat usb-c zo ongeveer de standaard is geworden, zodat ook smartphones, iPads, beamers, usb-sticks en tv’s ermee zullen werken. Tot dat moment, ben ik nu voorlopig in ieder geval uit de brand. Ik snap best dat je als groot bedrijf af en toe pijnlijke keuzes moet maken. Als daar een goede, consistente filosofie achter zit, is dat wel uit te leggen. Als dan ook nog het leed verzacht wordt, door bijvoorbeeld zelf adapters mee te leveren voor apparatuur (van het eigen merk) dat uit de doos niet met nieuwe aansluitingen werkt (zoals bijvoorbeeld is gedaan met de ontbrekende koptelefoonaansluiting van de iPhone 7) dan is dat verdedigbaar.
Maar Apple lijkt nu voor een grote groep ‘professionals’ te beslissen dat deze een zo dun en licht mogelijke laptop willen zonder aansluitmogelijkheden. Dat is op zich al vreemd, het is nog vreemder dat men deze groep helemaal geen keus biedt. Op het grotere 15″ model was bijvoorbeeld prima ruimte geweest voor extra aansluitingen. Maar het meest stoor ik me nog aan de inconsistentie (geen koptelefoon op de iPhone, wel op alle andere producten, usb-c op de Macbooks, maar niet op alle andere producten, etc.). Voorlopig hoef ik me daar even niet meer druk om te maken, maar ik blijf het nauwgezet volgen. Als Apple niet wat consistenter wordt, sluit ik een terugkeer naar Windows (of overstap naar Linux) niet meer uit.
Hi Jeroen, begrijpelijk dat je een MacBook pro kiest met alle voor jou belangrijke aansluitingen. Echter is het model waar jij naar op zoek was gewoon nieuw te koop bij Apple. Je hoeft dus geen tweedehands te kopen. Ze bieden je dus nog wel degelijk de keuze of je een early adapter wilt zijn. Wat betreft de keuze die Apple maakt om aansluitingen te vervangen door USB-c is het een tendens die we al eerder zagen bij andere producten van Apple. Bij de introductie van de eerste Apple iMac vond ook iedereen het belachelijk dat de floppy drive ontbrak. En met de introductie van de MacBook air schreef de pers ook negatief over het weglaten van de dvd drive. Achteraf weet je niet beter en was het gewoon zeer vooruitstrevend.
@Pieter Kun je me een linkje sturen naar de Macbook Pro uit 2015 op de Apple site? Er staan namelijk volgens mij alleen maar 2017 modellen. ?
Ik snap de parallel met de floppy disk en de dvd. In 2020 is misschien bijzonder handig dat er alleen maar usb-c aansluitingen zijn. Maar op dit moment kun je er out-of-the-box niet eens je iPhone of iPad mee aansluiten (en dat vind ik vreemd beleid; stop dan adapters in de doos, want je weet 100% zeker dat mensen dit gaan doen). Nog los van usb(-sticks) en hdmi, is het verdwijnen van het sd-slot ook dubieus (camera’s zijn nog lang niet allemaal draadloos; bovendien werkt dat vrij matig en traag). Daarmee valt dus een flink stuk gemak weg en moet je allerlei adapters meeslepen (vergeet je die, dan kun je niets). Je kunt mij niet wijsmaken dat er echt op geen enkele manier ruimte was voor één usb-slot en een kaartlezer (zeker op het grote 15″ model). Het is puur een esthetische keuze, geen praktische. En dan heb ik het nog niet over de kleinere accu en het plattere toetsenbord.
Wat is er zo speciaal aan het 2015 model dat het 2017 model niet heeft? 🙂 Je wekt de indruk alsof Apple dit model niet meer levert anno 2017 en een bepaalde groep pro gebruikers die veel aansluitingen wenst niet meer bedient.
Ik ben het helemaal met je eens dat alle converters niet fijn hoor dus begrijp je volkomen wat betreft je keuze.
De parallel met de eerste iMac en Macbook Air is dat je toen ook extra accessoires moest kopen om gebruik te maken van de floppydisk en superdrive. Dat werd toen ook veroordeeld door de media omdat het relatief duur en onhandig was. De geschiedenis herhaalt zich dus wat dat betreft. Achteraf is het natuurlijk een zeer vooruitziende blik geweest.
Uiteraard wil Apple altijd platter en dunner. Dat zit in het DNA en vormt de evolutie van de draagbare computer.
Wat is er overigens mis met de kleinere accu? Het gaat toch om het resultaat? Je kunt een uur langer werken met het nieuwe Touch Bar model dan het vorige…
Ik waardeer dat je de tijd neemt om te reageren en ik begrijp de rode draad die je aanstippelt (usb-c is de toekomst). Maar ik heb ook het idee dat we langs elkaar heen praten. 🙂
In je eerste reactie zeg je dit: “Hi Jeroen, begrijpelijk dat je een MacBook pro kiest met alle voor jou belangrijke aansluitingen. Echter is het model waar jij naar op zoek was gewoon nieuw te koop bij Apple. Je hoeft dus geen tweedehands te kopen.”
En in je tweede dit: “Wat is er zo speciaal aan het 2015 model dat het 2017 model niet heeft? ? Je wekt de indruk alsof Apple dit model niet meer levert anno 2017 en een bepaalde groep pro gebruikers die veel aansluitingen wenst niet meer bedient.”
Er zijn geen Macbooks meer met veel aansluitingen: de 12″ Macbook heeft 1x usb-c, de 13″ en 15″ Macbook Pro’s hebben 2x of 4x usb-c en verder niets. De enige Macbook met (nu ineens veel) aansluitingen is de Macbook Air die nog steeds 2x usb 3.0 en 1x thunderbolt heeft (en magsafe). Er is geen recente Macbook Pro meer nieuw te koop met usb 3.0, hdmi en een sd-slot. En dat zijn net de drie dingen die ik wilde hebben. Aangezien het 2016 en 2017 model dus alleen maar usb-c hebben en geen enkele(!) andere aansluiting, was het enige model dat wel aan mijn wensen voldoet die van 2015 (2x usb 3.0, 1x hdmi, 1x sd-kaartslot, 2x thunderbolt plus magsafe).
Ik ken mezelf en ik ga een keer die usb-c sd-kaart-adapter vergeten. Of usb, of hdmi. Uiteraard zijn er ook hubs, maar die zijn duur en toch ietwat onhandig (in mijn geval zou ik er bovendien twee moeten hebben, i.v.m. twee werkplekken).
Dat was voor mij het grootste punt met de nieuwe 2016/2017 Macbook Pro’s. Daar komt het – in mijn ervaring – minder prettige toetsenbord en de kleinere accu dan nog bij, maar daar had ik me nog wel overheen willen zetten. (wat betreft die kleinere accu: voor algemeen gebruik is de accuduur inderdaad prima, maar voor b.v. video presteert hij in benchmarks minder dan het 2015-model). Verder had de touch bar van mij weggelaten mogen worden, maar had ik wel graag touch id gehad op alle Macbook Pro’s.
“Er is geen recente Macbook Pro meer nieuw te koop met usb 3.0, hdmi en een sd-slot.”
Dat klopt dus niet. Het model wat jij zoekt is gewoon nieuw te koop in elke denkbare configuratie. Zelfs sneller dan het 2015 model als prestaties belangrijk voor je zijn.
https://www.apple.com/nl/shop/buy-mac/macbook-pro/15-inch
Ah, ik zie hem! Nu begrijp ik wat je bedoelt. Je hebt inderdaad gelijk (ik had deze optie niet gezien, want ik zocht een 13″ model en daar staat ‘ie niet).
Dit blijkt volgens de specificaties overigens het 2015-model te zijn, dus met oude hardware (processor, geheugen, gfx, ssd). Weliswaar configureerbaar en ook wat lager dan normaal geprijsd, maar dit bedrag (€ 2249) had ik er niet voor over gehad (ik heb nu € 999 incl BTW betaald).
Jeroen,
Heb je 999 euro betaald voor een macbook pro 15 inch, nieuw?
Ik heb namelijk de volle pot betaald voor het 2015 model enkele weken voordat de nieuwe versie uitkwam, was niet op de hoogte van de nieuwe release :/
Vriendelijke groeten